กราฟิติบนชั้นสี่

เดินผ่านไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน mobf บนชั้นสี่สยามดิสคัฟเวอรี่ รู้สึกว่ามีบรรยากาศอะไรน่ารักๆซ่อนอยู่ในที่ตรงนี้เยอะเลย เห็นงานแบบนี้ในบ้านเราแล้วคิดถึง Bangsy อยากให้กรุงเทพฯมีคนแบบนี้สักคน ใครก็ได้ช่วยเอา art ไปใส่ไว้ตามถนน ซอกตึก หรืออะไรก็ได้ให้ที จะใส่ความกล้า บ้าบิ่นยังไงก็เอาให้พอใจ ขอแค่เติมความสร้างสรรค์ที่มากกว่าการด่าพ่อล่อแม่ ข่มทับสถาบันกันลงไปซักนิดก็พอ

แล้วเราคงสนุกกับการออกไป 'เดินเล่น' มากขึ้นเยอะเลย :)

จุดเล็กๆ

วางกล้องไว้บนโต๊ะแล้วพอดีเหลือบไปเห็น ถุงใสสะท้อนแสงสวยดี

นั่งทำงานแล้วไม่ได้งาน ช่วงนี้เป็นช่วงใจลอย ฤดูฝนทีไรจะเป็นแบบนี้เรื่อยเลย เหมือนมีเรื่องอยากเล่าแต่คิดไม่ออก เหมือนมีอะไรที่อยากเขียน แต่มันยังไม่จับรวมกันเป็นก้อนตัวหนังสือ ทุกอย่างลอยไปลอยมาอยูในหัว กำลังรู้สึกว่าหัวตัวเองเป็นกลายก้อนบอลลูนไปทีละนิด ทีละนิด



ไม่ได้งาน หยิบกล้องไปแนบกระจกแล้วถ่ายรูปดีกว่า

บางทีก็นึกสงสัยว่าการที่คนๆนึงนั่งเฉื่อยๆ ปล่อยเวลาให้ไหลผ่านไปเรื่อยๆ มันเป็นเรื่องผิดรึเปล่านะ ใครๆก็ชอบบอกให้ใช้เวลาว่าง (และไม่ว่าง) ให้เป็นประโยชน์ แต่แบบไหนที่เรียกว่าเป็นประโยชน์ล่ะ อันนี้ไม่เคยมีใครสอน สำหรับเราการนั่งเฉื่อยๆ เป็นอาหารอารมณ์อย่างนึง เรียกว่ามีประโยชน์หรือเรียกว่าข้ออ้างที่ดีล่ะ.




เวลาที่มองออกไปเห็นวิวกว้างๆ ในหัวโล่งๆ เรามักจะไปจินตนาการถึงกิจกรรมเล็กๆที่เกิดขึ้นตรงนั้น อาจมีคนกำลังเลี้ยงลูกอยู่ในคอนโด พนักงานทำโอทียังไม่เลิก มีคนจู๋จี๋กันในสวนสาธารณะ แม่บ้านที่อยู่ปิดออฟฟิศเป็นคนสุดท้าย คนหงุดหงิดบนถนนที่มีรถติด ยามง่วง... ตอนเด็กๆสมัยที่ยังไม่เคยนั่งเครื่องบิน เวลาที่เครื่องบินบินผ่านหัวแล้วมีไฟวิบๆ เราจะชอบคิดถึงคนที่อยู่บนนั้น รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องตื่นเต้นที่มี 'คนบนฟ้า' อยู่จริงๆ รู้สึกดีเวลาที่จินตนาการว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ มีชีวิตแบบไหน แล้วในทางกลับกัน คนบนฟ้าจะจินตนาการกลับมาถึงชีวิตยุกยิกอีกเป็นล้านๆที่อยู่บนพื้นบ้างรึเปล่า.




เวลาเห็นเมืองจากมุมสูงแล้วรู้สึกว่าโลกกว้างจัง ถึงจะมีอินเตอร์เน็ต มีโทรศัพท์ หรือเทคโนโลยีอะไร สำหรับเราโลกก็ไม่เคยแคบลงเลย ยังมีที่ที่ไกลแสนไกลที่เรายังอยากไปให้ถึงเสมอ ถึงเห็นร้อยครั้งในอินเตอร์เน็ต ก็ไม่เคยรู้สึกว่ารู้จักมันเลย เราคงเป็นพวกยึดติดกับอะไรโบราณอยู่ประมาณนึง.



เวลาคิดเรื่องพวกนี้ สุดท้ายก็จะจบลงที่คำถามว่า มีใครกำลังทำแบบเดียวกันอยู่บ้างรึเปล่า เราว่าในเวลาเดียวกัน โลกต้องมีคนทำเรื่องแบบนี้ในเวลาพร้อมๆกันอยู่บ้างแหละ แล้วถ้าได้เจอคนที่คิดอะไรแบบนั้นเหมือนกัน คงมีเรื่องให้อยากคุยเยอะเลย :)

มากกว่า

เวลาเราคิดว่าตัวเองไม่สำคัญจะเป็นทุกข์
แต่เวลาที่เราคิดไปเองว่าตัวเองสำคัญจะเป็นทุกข์
มากกว่า

เวลาที่ลดความอ้วนแล้วหิวจะเป็นทุกข์
แต่เวลาที่ลดความอ้วนแล้วหิวและกินไปแล้วจะเป็นทุกข์
มากกว่า

เวลาที่อยากรู้จะเป็นทุกข์
แต่เวลาที่ไม่อยากรู้แต่ต้องรู้จะเป็นทุกข์
มากกว่า

เวลาที่รู้สึกว่าทำให้เพื่อนหมั่นไส้เราจะเป็นทุกข์
แต่เวลาที่รู้สึกหมั่นไส้เพื่อนตัวเองจะเป็นทุกข์
มากกว่า




รูปถ่ายที่ไม่เกี่ยวกับเรื่อง แค่สวยดี

การพยายามฝืนตาตื่นจะเป็นทุกข์
แต่การพยายามข่มตาหลับจะเป็นทุกข์
มากกว่า..

เวลาอยากพูดอะไรแล้วพูดไม่ได้จะเป็นทุกข์
แต่เวลาพูดอะไรไปแล้วอยากให้ตัวเองไม่ได้พูดจะเป็นทุกข์
มากกว่า

เวลาที่เสียเงินจะเป็นทุกข์
แต่เวลาไม่มีเงินให้เสียจะเป็นทุกข์
มากกว่า

เวลายกตนข่มท่านจะเป็นทุกข์
แต่เวลายกท่านที่ไหนสักแห่งมาข่มตนจะเป็นทุกข์
มากกว่า

เสียคนรักจะเป็นทุกข์
คนรักเสียจะเป็นทุกข์
มากกว่า

สำหรับอะไรที่เกิดขึ้นแล้วทำให้ไม่ค่อยมีความสุข ให้ลองพอใจกับมัน
ใครจะรู้ว่าบางทีอีกทางที่ไม่เกิดขึ้นอาจทำให้ไม่ค่อยมีความสุข 'มากกว่า' ก็ได้