ตัวของตัวเอง

เคยมีน้องแถวบ้านบอกไว้เมื่อนานมาแล้วว่า
'เรียนถาปัตย์นี่เท่ห์เนอะพี่ ดูเป็นตัวของตัวเองดี'
พอนึกถึงอยู่ๆก็เกิดสงสัยในความเป็นตัวของตัวเอง
สงสัยว่าตัวของตัวเองนี่มันคือตัวของใครกันแน่.
แล้วจริงๆคนเราควรจะเป็นตัวของตัวเองมั๊ย.


เดินไปเจอพี่หัวกรุงเทพฯคนนี้ที่ทางเข้าสยามเซ็นเตอร์.

แว๊บแรกที่เห็นถึงกับต้องคว้ากล้องมาถ่ายเก็บไว้ คิดอยู่ว่าในใจว่า
'เชี่ยยยย...นี่แหละตัวของตัวเอง' (เป็นความจริงเสมอที่บางทีความคิดในใจก็ไม่ใช่สิ่งสุภาพเท่าไหร่)

แล้วถ้าเกิดว่าจริงๆแล้วเค้าตัดผมทรงนี้เพราะแฟนบังคับล่ะ คงต้องกลายเป็นเป็นตัวของตะเองง (แบบที่เวลาคนเป็นแฟนเค้าเรียกกัน) หรือถ้าตัดเพราะเพื่อนบอก เค้าก็คงเป็นตัวของเพื่อน หรือถ้าถูกช่างทำผมล่อลวงมาว่าหล่อ เค้าจะยังเป็นตัวของตัวเองอยู่รึเปล่า..


คงไม่ใช่แล้ว งั้นเราจะรู้ได้ไง ว่าใครเป็นตัวของตัวเองหรือไม่เป็น.




เราเคยทำ targeting ในวิชา textile II โดยเขียนไปว่า

'เลือกกลุ่ม target เป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองและชอบอะไรไม่เหมือนใคร'

มาถึงวันนี้เพิ่งรู้สึก ว่ามันผิดชัวร์ๆ เพราะเรื่องแบบนี้วัดด้วยตามองไม่ได้แฮะ คนที่ไม่เหมือนใครไม่ใช่คนที่เป็นตัวของตัวเองเสมอไปหรอก ในบางครั้งตัวของตัวเราอาจจะเหมือนตัวของคนอื่นก็ได้ และบางทีการไม่อยากเหมือนใคร ก็อาจเป็นเพราะอยากเป็นเหมือนใครก็ได้เช่นกัน

(งงล่ะสิ)

อ่ะ...สมมติ คนที่ชอบ d2b ม๊ากมาก ชอบอย่างจริงจังและจริงๆ เค้าก็เป็นตัวของตัวเอง แต่ดันเหมือนตัวของคนอื่นอีกเต็มไปหมด เลยดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ในทางตรงกันข้ามสมมติบางคนบอกว่าชอบวง teddy scar เออ..ไม่เหมือนใครเท่าไหร่ บอกใครคนจะงงๆ ไม่ค่อยรู้จัก ดูคูลและเป็นตัวของตัวเองไปโดยปริยาย แต่ถ้าจริงๆเค้าชอบตามเฮียข้างบ้านล่ะ ชอบเพราะอยาก look cool บ้าง จริงๆก็ไม่ได้ซาบซึ้งกับเพลงเค้าเท่าไหร่ แบบนี้เค้าเป็นตัวของใครกันแน่..

แล้วอย่างคนที่กล้าจอดรถขวางคนอื่นในลานจอดรถล่ะ คนที่ทิ้งขยะบนถนนล่ะ คนพวกนี้ก็เป็นตัวของตัวเองนะ เป็นตัวของตัวเอง เพื่อตัวเอง เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เต็มรูปแบบเลย แต่เป็นแล้วสร้างปัญหา แบบนี้ก็ไม่ควรจะเป็นอยู่แล้วจริงไหม.

สุดท้ายจะสาวกดีทูบี อินดี้แบบเท็ดดี้สการ์ เจ๋งคูล หรือซ้ำๆกับใคร อยากเป็นอะไร เป็นแบบใครก็เป็นไปเถอะ เคยได้ยินหลายคนสอนว่าให้เป็นตัวของตัวเอง แต่สุดท้ายเราคิดว่าเป็นตัวของใครก็ไม่สำคัญ แต่เป็นตัวที่เราพอใจ แล้วก็ไม่สร้างปัญหาให้ 'ตัวของคนอื่น' ก็พอแล้ว พอมานั่งเขียนบล๊อกหน้านี้ถึงเพิ่งสังเกตว่า จริงๆแล้วความเป็นตัวของตัวเอง กับความเห็นแก่ตัวเอง มันเป็นญาติกันนี่นา

ไม่ต้องเป็นตัวของตัวเองมาก
แล้วลองใส่ใจตัวของคนอื่นให้มากขึ้น
บางทีอาจจะมีอะไรดีๆก็ได้

:)


เดินไปอีกซักพัก แล้วก็เจอเธอคนนี้.

('เจ๋งโคตร' เคยนึกอยากทำอะไรแบบนี้อยู่เหมือนกัน)
อยากลองตัดเกรียนๆแล้วย้อมมันซักห้าสี แต่คงแพงค่าสีน่าดูไม่มีตังค์ไปทำ
นอกจากจะบ้า จะกล้า บางทีก็ต้องรวยควบคู่ด้วยเหมือนกัน


สุดท้ายอันนี้ตลกดี เป็นตัวของตัวเองไปอีกแบบ.